Usta yazar Hakkın Yalçın'dan flaş Pereira değerlendirmesi!

Yanlışlarında ne kadar eleştirdiysek şimdi ne söylesek yeridir.
Pazar gecesi Fenerbahçe'de ruhani bir çıkış gördük yeni bir enerji. Böylesine önemli bir derbiyi kazanmanın tanımlaması; sadakat!

Bakmayın yapay istatistiklere, fiziksel olarak hazır olan Fenerbahçe'ydi, psikolojik üstünlük de Fenerbahçe'deydi.
O atmosferde yediği golden sonra bile kaybolmayan "lacivertin derinliği" vardı ve o derinlikte "kırmızının ihtirası" kayboldu.
Galatasaraylı futbolcular intiharı seçtiler, Fenerbahçeli futbolcular iftihara geçtiler.

Bu sonuç; Fenerbahçe'nin kaç zamandır sekteye uğrayan Galatasaray maçlarındaki klasik reenkarnasyonudur.
Bu sonuç Ali Koç'un başkan olarak göreve geldiği günden bu yana aldığı en görkemli sonuçtur.

Meselenin Pereira kısmına gelince, bazen bir maçla eski senaryolar yırtılır yerine yenileri yazılır.
Pereira'nın Galatasaray maçıyla aldığı kredi ona sezon sonuna kadar yeter!
Eldeki sihirli adamların güçlendiği gerçeğini de hesaba katarsak, Fenerbahçe'nin bu galibiyeti puan cetveli için de yeni bir anonstur.

Hazır olmadığı zaman sahaya sürüldüğünde kurduğumuz cümleleri inkar etmiyoruz;
"bu mu Mesut Özil?" Ama gördük ki o Mesut Özil hazır olduğunda resital adamı.

Attığı gol, güçlü bir Mesut'un bedensel ve düşünme hızına yetişmenin herkesin harcı olmadığının resmidir.
Biz buna yeniden doğuş diyelim.
İrfan Can Kahveci'nin yoktan pozisyon var eden sol ayak sihri de gelecek maçlarda daha sık biçimde sahnelenecektir onu da inkar etmeyelim.

Galatasaray'ın rakip alanda gençleriyle işi bitirme planlarını ustalık ve tecrübeyle alt eden Fenerbahçe savunması da gecenin alkışlarını hak etti.
Özellikle kaleci Berke ve sezon başından beri en iyi oyununu sergileyen Kim Min-Jae.

Berke'nin maç sonu gözyaşları, yeteneğinin harika bir sınavdan geçmesi kadar, böylesine ateşli bir atmosferden başı dik çıkmanın duygusal patlamasıdır.
Türk futbolu bir kaleci daha kazandı, bu temiz yüzlü duygusal delikanlı da hepimizin kalbini kazandı.

Türkiye'de futbolu zıvanadan çıkarmak için her türlü şartlar mevcut.
Futbolun kültürü de bu ve ne acıdır ki derbilerden sonra sızlanma edebiyatı en geçerli metot.

Hakemin gırtlağı ne kadar sıkılırsa tribüne oynamanın gücü o oranda artıyor. O yüzden kaybedenlerin sığındığı tek limandır hakem.

Diagne'nin iptal edilen golünde yaptığı faul, Rizespor maçındaki galibiyet golünden önce yapılan 3 ayrı faulün kardeşi.

Rize maçının hakemi Ali Palabıyık'ın cinayetini Halil Umut Meler'den bekleyenlerin savunması komik kaçar da bizde yenildiğin rakibin elini sıkmak yoktur o yüzden birileri hesabı ödemeden kaçar.

Keşke çocukluğumuzdaki kadar masum olsaydı derbiler, ihtimaldir ki asla olmayacak.
Ve o yüzden birileri kaybederken kendini kaybetmemeyi asla öğrenemeyecek.